Endri is a fisherman who lives in Pogradec. Every day he gets up in the early morning to go fishing, which is the only job he does to feed his family. Endri is a father of three kids: a girl and two twin boys. Together with his wife, they are five in their family and Endri is the only person working. Endri says that it is hard to find another job in the Pogradec area, but with fishing they can live somehow. “Unfortunately this is a seasonal job. There are some strict regulations regarding the legal time to fish throughout one year, and we respect these rules”, he says. These restrictions have to do with some regulations during the specific times of the year. For each species, especially for Koran, Belushk and Krap, there are limits related to the fishing zone, the time of year, the size of the fish, and the type of fishing licence one can have”.
Endri, together with 40 other licensed fishermen in the Pogradec area, work only during the allowed time for fishing. Other months they go to the neighbouring country Greece to do some seasonal agriculture works, like collecting cherries or olives.This is the routine life of a fisherman in the Pogradec area. Endri loves his job but he can’t be satisfied only with it, as like other fishermen he doesn’t have stable salary or insurance for its work.
But his days are not always grey. He says that the good news is that now the situation in Lake Ohrid is much better than some years ago. The number of fish are growing, and the lake is now much more populated with species, since the fishermen are very careful to respect the legal time of fishing and legal period of throwing fish eggs into the water.
On a lucky day, Endri can catch 2-3 kg fish and this is good for him. He sells it in fish collection centres in Pogradec for a price less than 10 euro/kg. With this money he can arrange somehow his economic problems. Endri is happy and optimistic that something is changing for good for his city. The attention of UNESCO, other bodies who trained fishermen how to protect this beautiful heritage, have done their work. It seems that everyone in Pogradec is aware to protect the lake, as it is considered the only vivid property of the locals. Endri is optimistic even for the new touristic developments and some investments from Government. “I’m happy that everyone now has turned their attention to Pogradec, to do something for better to our lovely and wonderful city”.
Ps. The article was published at Newsletter 7 "Protecting Lake Ohrid"
Written by Eva Kushova
Shqip
Jeta e përditshme e një peshkatari në Pogradec
Endri është një peshkatar që jeton në Pogradec. Çdo ditë ai zgjohet herët në mëngjes për të shkuar për peshkim dhe kjo është puna e vetme që ai bën për të ushqyer familjen. Endri është babai i tre fëmijëve: një vajzë dhe dy djem binjakë. Së bashku me gruan ata bëhen 5 në familje dhe Endri është i vetmi që punon. Endri thotë se është e vështirë që të gjesh një punë tjetër në Pogradec, por me peshkimin mund të jetosh disi.
“Por kjo është punë sezonale. Ka rregulla strikte që që rregullojnë periudhën ligjore se kur duhet të peshkosh, dhe ne i respektojmë këto rregulla, - thotë Endri. Këto kufizime kanë të bëjnë me rregullimet e kohës specifike për peshkim. Për çdo specie, veçanërisht për Koranin, Belushkun dhe Krapin ka limite përsa i përket zonës së peshkimit, kohës, madhësisë së peshkut etj.
Endri bashkë me 40 peshkatarë të tjerë të linencuar në Pogradec punojnë gjatë kohës së lejuar për peshkim. Muajt e tjerë ata shkojnë në Greqinë fqinje për të bërë punë sezonale në bujqësi, si mbledhjen e qershive apo ullinj. Kjo është jeta rutine e një peshkatari në Pogradec. Endri e do punën e tij por nuk është i kënaqur, pasi si shumë peshkatarë të tjerë ata nuk ka pagë të qendrueshme dhe sigurime për pension.
Por ditët e tij nuk janë gjithnjë gri. Ai thotë se lajmi i mirë është që situata në Liqenin e Ohrit sa vjen dhe përmirësohet çdo vit. Numri i peshqve është rritur, liqeni është më i populluar, pasi peshkatarët respektojnë me rigorozitet periudhën e rritjes së tyre, dhe gjithë procedurat për hedhjen e rasatit, pra vezëve të peshkut në kohën e duhur dhe në thellësinë e duhur. Kur është koha e lejuar për të peshkuar, në një ditë me fat, Endri kap 2-3 kg peshk në ditë. Ai i shet ato në qendrat e grumbullimit në Pogradec për një çmim më pak se 10 euro/kg. Me këto para ai mund të rregullojë problemet ekonomike disi. Endri është optimist se diçka po ndryshon për mirë në qytetin e Pogradecit. Vëmendja e UNESCO, e organizmave të tjerë, që kanë trajnuar edhe peshkatarët për ta mbrojtur këtë pasuri, kanë bërë punën e tyre. Duket se në Pogradec të gjithë janë ndërgjegjësuar për ta mbrojtur këtë liqen, pasi ai konsiderohet e vetmja pasuri e banorëve. Endri është optimist edhe për ndryshimet turistike dhe investimet e qeverisë. “Jam i kënaqur se shumë njerëz kanë kthyer vëmendjen nga Pogradeci për ta bërë më të bukur dhe më të jetueshëm këtë qytet”.
Shkruar nga Eva Kushova